üstümde bu günün gören gözü
yürüyerek ifade edebileceğim
fakat apaçık söylemeye korktuğum
yarınlarımızı kaplayan gelecekten
sana biraz haber vermek istiyorum

bilenlerin söylemeye çalıştığı
duyanların bağırarak kustuğu
bütün harfleri bulutlara bırakıyorum
yağmurlar yağınca uydurulmuş
karıncaların yuvalarına doluşan telaş

bütün günlerin ismi aynı olunca
çağırmaya gerek yok geçmişi
zamanların birbirine benzeyen tahribatı
bitince aynı sesi çıkartıyordu

rüzgarların sağa sola uçuşup yalanlar söylediği
tatlı tebessümler virajında
az kalsın boğuluyordum
biraz daha geride kumsalların arksında
evimize sarkan ağaçların hatırası olmasaydı
tanıyacaktım sizi

bu harabeler kikorokoların feryadı
onunla aynı hisleri paylaşmak için size yazıyorum
bütün acılar kanat çırpmaya çalışıyor
biraz daha fazla yaşamak için azaltıyorum kendimi
yol aldığım vurdum duymazlığa.