Uçmak için kanat vardı kırdılar
Koşmak için ayaklardı onlar, bağladılar
Düşünmek için hisler vardı daima da ileri
Gölge düştü hayallere gönül bu küstü.

Kalem var elde de yazmak istemez el
Neye bağlansın, güvensin ki aciz kul
Bir arayış değil mi şu hayat dediğin
Pişman etmiş seni hem de en çok sevdiğin.

Savrulup durmaların bir faydası yok
Kandırmaca sözler eden saysan ne de çok
Ve gerçekler can yakıyor geçerken ömür
Hazırlık yapmazsak bekler bizi de küfür.

Bırak herkes koştursun sen kal geride
Hızlı gitmelerde var mı kâr sanki cepte
Aheste de olsa yürü, arama gündüz, gece.

Kırıkları toplasınlar neler kalmışsa geriye
İki satır yazı, şiir bizden kalsın bâkiye
Uzanacak bir el varsa keşke görseydi beni
Vefaca zengin yürektir o, ne güzel hediye.

Bitimi yok aramaların belki hayat bu
Nerede neyi arayacağız, işte bu soru
Kalan inancımıza da darbe vuruldu
Yine de tek kol, ayak, olağanca da sağanak
Ne varsa geldi üstümüze üstümüze
Mücâdele hep vardı, yine zorlu olacak.

Pes etmek yok asla, yazmasın kader
İki karanlık geceden mi gün eder
Talan olmuş olsa da var olan her şey
Varmak için menzile şu çileler mukadder.

Bakın iyice bakın, elde nelermiş olan
Manzara güzel değil; yalan, dolan ve talan
Konuşsun dilediğince el, bırakın boş lafları
Hayat devam ediyor, toplayın kalanları.

Oğuzhan KÜLTE