"Ölmekle, özlemek arasında sadece iki harf vardır"

varlığımız birilerine huzur verirken,
diğerinin ruhunu nasılda dağlar...

burası eksik ruhların gezeni diyorken şair.
insan bir bakışla esir edilirmiydi hislerine?...
Ya da, bir anını bin kez yaşar ve o an da kalırmıydı hiç?...

Aşk iradeyi tüketen bir sömürü şekli olsa da!
anlamsız bir yaşama dönüşmez miydi,
kaçırdığında; hayat..?

asıl kalbimizi duymak değilmiydi kendini bilmek,
ve beklentisiz sevmek...
Sadece bir ses, bir söz duymak ihtiyacımızdı,
bir sonraki günde var olmak için.

kırgınlıklarımızın kör düğümüdür,
yürek yaralarımızın derinliği.

kabulüne sığınmaktı şiirilerin bütünü,
kabulsüz dualarımız olmuşken.

oysa kalpleri bir olanların,
hayalleri, gözyaşları, gülüşleri hüzünleride bir olurdu..

umudu birlikte sahiplenmekti aşk,
kabuğumuzu bir bir soyarken hasret...

ALİYE UYANIK/BOZOK KIZI
12.06.2023/ Çanakkale/Dalyan