Toprağın altından duyulur fukaralıktan ölen yavrunun,
Askerde şehit düşen yiğidin,
Rutubetli evlerinin sobaların dan zehirlenen bebelerin sesini.

Ne yazık ki duymaz hakkını yiyen vicdanı sağırlar.

"Yoksulluk öldürür fukarayı"

Bir askerin postalı kalır kapının önünde,
bir annenin yüreği göçük altında…

Alnı terlemiş babaların yırtık cebinde ısınır elleri.
Ve yüzündeki en derin çizgiye gizlenirken hüzünleri.

Bedeninin baş köşesinde ağırlarken tükenmişliklerini
dillerine pelesenk ederler şükrü.
çünkü düşmek lüks,
kalkmak mecburiyettir onun için.

Ve biliriz ki...
ağıtlar yalnız öleni anmaz;
yaşayanın çilesini, acıyı, direnci, ayakta kalışların bedelini haykırır bir çığlık gibi Sema’ya.

yoksulluğun öldüremediği tek cevheridir..

Her yeni günde; "Bugün de dayanacağım” der ve bir madalya gibi taşır umut dolu inadını...

Aliye Uyanık/Bozok Kızı

10.12.2025/Gebze /Kocaeli





.