Feryad edip bir anne, yavrusunu arıyor.
Gözlerinde kanlı yaş, yavrum nerede diyor.

Birini terör almış, diğerini trafik.
Her yer olmuş tarumar, durumuysa trajik.

Okulunun önünde vurulmuş yatıyordu.
Bu annenin son kalan, yaşayan yavrusuydu.

Cahilliği itmişti, düşmüş çirkef ağına.
Bilekleri hep iğne, vurmuş solu, sağına.

Hüzün dolu kafası, karışıkken sabinin.
Zehire alıştırdı, çırakları şakinin.

İlk hapa alıştırıp, müptelası etmişler.
Sonra da satsın diye, eline hap vermişler.

Zamanla ilerlemiş, zehir damarlarında.
Kesmez olmuş sabiyi, ne hap, ne esrarı da.

Çırpındıkça batıyor, battıkça çırpınıyor.
Nadim olmuş bakıyor, naçar kurtulamıyor.

Garip anası üzgün, olandan yok haberi.
Ana kalbi sızlıyor, yaşla dolu gözleri.

İki oğluda öldü, bir bu kaldı emanet.
Sabret diyor kendine, olmasın hiç nedamet.

Çırpınıyordu anne, oğlunu okutmaya.
Yorgunluk zor gelmiyor, bu fedakar anaya.

Kendi, bir de oğlu var, kalmadı başka biri.
Bütün yükü üstlendi, yok yine şikayeti.

İnsan libası giymiş, dolaşırken sırtlanlar.
O sabiyi av etmiş, kan içen yaratıklar.

Binbir okul önünde av arıyor sırtlanlar.
Dikkatli olun gençler, sizi avlamasınlar.

Tek güvenciydi oğlu, üstüne titriyordu.
Gözlerinden sakınıp, o okusun diyordu.

Pençesine düşüp te, av oldu sırtlanlara.
Vurulup kaldı yerde,bulandı al kanlara.

Garip anne yavrusun, öyle yatarken yerde.
Dayanamadı kalbi, can verdi aynı yerde.

Ana oğul yatıyor, yerde cansız bedenler.
Neden cezalanmıyor, şerefsiz, kan içenler.


Sönmesin hiç bir ocak, olmasın kimse cüda.
Hepimizi korusun, melanetlerden HÜDA!


TURANİ der; sevgiyle, yaklaşın çocuklara.
Sevgi eksik olmasın, aranmasın dışarda.


-----------------------TURANİ 22/09/2008