Bir sokak lambasının altında duruyordu.
Çok pejmurde bir çocuk, soğuktan üşüyordu.
Elinde kitabıyla, büzüşmüş bir kenarda...
Belli ki, okumaya, derse çalışıyordu.

İçim burkuldu bir an, sordum ne yapıyorsun.
Dışarısı çok soğuk, sen üşümüyor musun?
Kaldırdı gözlerini, bakıp ta mahsun mahsun...
Ders çalışıyorum ben, dedi; görmüyor musun?

Sordum! evin yok mu ki, sen neden buradasın?
Üstündeki elbisen çok ince donacaksın.
Ders çalışmak uğruna, belki hasta olacaksın.
O zaman bundan bile, mahrum mu kalacaksın?

Gözleri dolu dolu, dedi; yok benim evim.
Yatalak anam ile, çok izbe bir yerdeyim.
Ne mum, ne elektriğim, ne kalacak bir yerim...
Gündüz işte çalışıp, gece hep bu yerdeyim.

Kazancım anam için, ilacına yetmiyor.
Öyle gün oluyor ki, ağza lokma girmiyor.
Anamın midesi boş, ilaç fayda etmiyor.
Çalışıyorum gece, gündüz, gücüm yetmiyor.

Yine de hamdolsun ki, ayaklarım tutuyor.
Elim kolum sağlamdır, gözlerim de görüyor.
Beterin beteri var, halime şükrediyor...
Bak şu dünyaya amca! insan neler yaşıyor.

Bakıp ta ders almamak, mümkün mü takvasından.
Görünce o halini, utandım kulluğumdan.
TURANİ geçeceksin, hesabın zorlusundan.
Mizana çekilip te, vereceğin hesaptan.

-------------------------TURANİ 11/09/2008