dağılmış parçalardan
kabuk bağlayan gölgelerden
unutarak geçilen duraklardan

....


yorgun akşamların
ay kanatan sesiyle susuyorum geceyi
kelimelerin kılıç ağzında uyuyor kuytu mevsimler
aşka üflediğim şiirlerin yırtık uçurtmasında
ırmağa karşı çocukluğum
tanıdık bir çanla bulut vuruyorum camlara
ruhumda karanlık imkan
duvarlar ve gölgeler



çıplak acının özgürlük sırması
hayallerin doğduğu zamansız çöl
boşluklara eklenen kapılarda havalı kuşlar
sızan her yolun oluklu tekrarlarında delice su
kabına sığmaz günler
Ey benim sevincimin soğuyan yıldızı
rüzgarın çamurlu yelesinde onarılmaz şehirler
ve
soluğuma terkedilmiş kokuların ıslık çiçekleri
üzerimde mor menekşeli yalnızlığın örtüsü




gizemli hüznün öpülesi uzaklığında dudaklarıma dokunmalar çukurlu ağaç
tuzlu bir resim gibi içindeyim dalgaların
karanlığın ışığıyla uyandırılan aynada gözlerim uzunca yol

yürüyorum

...