0
Yorum
13
Beğeni
0,0
Puan
472
Okunma
yok daha renkler kırılmamıştı
dünyanın omzunda
erguvan kokulu bahçelerde
asmalar bulutlara asılıyken
yağmuru öpen kadınlar vardı
can zaman içinde
bir çift yürekleyininde
aşk arafa varmadan
düş düşler içinde
yok daha renkler kırılmamıştı
bir gözün haresinde
limansız denizlere
sonra gökkuşağı
kendi göbeğini keserken
koptu inci kolyesi
yağmuru öpen kadınların
acı içre sızıldıkça
yüzünü ufaladı taşlar
med cezirde