Senle ben;
Hipotenüsün karesine eşit bir yaşamda,
Tümevarımlarla ulaştık sevgiye,
Tümdengelimlerle ispatladık aşkımızı..

İç açılarımızın toplamı çıkardı hep aşka,
Dış açılarımızın toplamı da hep başka başka..

Eşkenar üçgen gibiydik,
Paralelkenarlarımız kaderimizi keserdi,
Bi kare olamadık şöyle keyifli,
Yamuk olduk zaman zaman eserli,
Yoksul düşlerimiz kaç çemberde kesişti..

Pi sayısı kadar olmadı değerimiz,
Sıfır halimiz etkisiz elemandı halbuki,
Mutlak değerimizi bir bilselerdi oysa..

Her değişimimiz türev gibiydi,
Her anımız bir denklem..
Üçüncü dereceden bir bilinmeyenli,
Ve çözülmeyi bekleyen...

Logaritmayı romatizmaya yeğlerdik,
Newton bile şaşardı bu çekime,
Köklü sayılar gibi kök saldık her geceye..

Hangi teorem anlatırdı acaba bizi,
Hangi kombinasyona sığardı mevsimlerimiz,
Kümelerde birleşirdi sanki kollarımız,
Kümelerde kesişirdi belki yollarımız..

Limitlere takılmazdı boyadığımız şehirler,
Çarpanlara ayrıldı bak dilimizdeki tüm renkler,

Senle ben;
Nerden bakarsan bak!
Bi hayli karışık hesaptık...