bu şehirde kaldı
sevdiklerim
çocukluğum
gençliğim
olgunluk çağım
kalan bendim
belkide en çok
bir de yalnızlığım

ah istanbul ah
yalanlarınla sevdim seni
gecelerinde hep yıldızları tanıdım
şarkılarında hüzün tadını
hüzzam makamında
yürüdüğüm yollarında
çıkmaz sokaklarını tanıdım
hiç çıkamadığım

içtim , sarhoş olamadım
boş kadehlerin ardında kalmıştı izleri
dudaklarımda sevgilerin
illa da sevgilinin

içtendi bakışları oysa
gülümseyen gözlerinde
yürekliydi sevdaları
belki vardı yüreğinde
kırıntıları bir sevginin
bir sevgiden, sevdadan
belki biraz da yalan
ya da,
yalancı baharlardan
renkleri soluk bir resimde

hep aldandığım
kalmamış sevgiliden bir iz
gecenin karanlığı sararken
loş sokaklarında
sessiz yankılarının
bir yüreğin çıkmazlarında
ya da
sesleri tüm kahkahalarının
buruk bir yalnızlığın koynunda

sokaklarını sevdim
bir de gecelerini istanbul
hele yalnızlığını
mevsimlerce
koparmaya kıyamadığım
o güzelim kır çiçeklerini sevdim
ve açmadan solan renklerini

bu şehirde kaldı her şey
biraz buruk bir tadıyla
sabah rüzgarında
her çiçeğin kuruyan yapraklarına
çiğ düşmüşçesine
geride kalan bir mevsimde
iki damla gözyaşıyla ...





Mert YIGITCAN

Maltepe / istanbul 02 / 01 / 2008 02:40