10
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1650
Okunma
çelimsizdir fakat çalımını konuşturur savaşan halkların çocukları
kendi topraklarında barıştan bahsedenlerle çarpışırken kurşunlanmıştır babaları
her bayramda çocuklarını yitiren bir anne
bomba yüklü bir yeleği kuşanır bayramlık gibi..
yani her yer her zaman mersin kokmaz:
kan kusuyor dünya.. Aç gözlerini!
(mersin kokmalı her yer ve sevmeliyim seni
kuşkusuz uçsuz kuşluklara da uzanacağız
susacak kursağında vuslat barındıran kumrular
uçsuz bucaksız mısralara susayarak uyanacağız)
yalanlar uydurabilir gece;
…….......ben konuşsam
………………........sen sussan
…………………........mersin kokuyor düşümüz yer yer
………………………………. ……...........gözlerini kapasan?
sen bir sus/san:
ben dağlarda gizil koyaklara savrulan gereksiz bir ünlemim!
farkındayım, her ‘ben’ dediğimde
irtifa kaybettiğinin ve üzerinde sektiğimin necmî,
kısılırken avazım, sabahlarına geciktiğimin..
kapat gözlerini öyleyse, kirpiklerinin ardında rüyamı büyüteyim:
yurdundan çıkarılanların umudunda tutuşuyor intifada,
zayıf çocukların sapanlarında
üç taş olup tanklar deviriyor sesim..
utkuya tutkuyla bağlananların kavgasında,
meydan meydan
siper siper
barikat barikat,
sen ağlama diye Necm;
mersin kokuyorken ellerin yağmurlar ardı,
sen düşümüzü büyüt
………………….ben kendimden geçeyim!
Cevap Yaz