Beni unuttuğun karanlık odamın içinde
Biliyor musun ne hallerdeyim ?
Ucu yanık mektuplar yazdım hep sana
Vazgeçmedim umutlarımdan senin uğruna
Boğuştum deli fırat gibi ırmaklarla
Seni aradım... bana bıraktığın giysinde
Seni hayal ettim kokladım
Sensizlik silahını dayadığın şakağımda
Sona ersin istedim çığlıklarım

Bıkmıştım zamanı saymaktan
Çıkmaz sokaklarda seni beklemeyi
Nerede sırtımı dayadığım umutlarım
Onlar bile terkettiler yalnızlığıma
Yüreğime bir düğüm attı sen gittiğinde
Ateş topu gibi korkuyu
Titredim karanlık dolu gecelerde
Dinmedi yağmurlar penceremde
Dolu dolu vurdu pencereme sağnaklar

Artık bitsin beklemelerim... gülsün yine talihim yüzüme
Ansızın gel bir akşamüstü
Dayansın yüreğim bu titremelere
Çok yalnızım... sen gittin ya
Tutmadı bu zalim dünya ellerimden
Boş yere kovalayıp durdum talihimi

Uzat ellerini gel yine ışıyan gözlerinle
Dokun parmaklarınla yüreğime
Bahar gelsin... sararmış solmuş bahçeme
Cesaretlensin tüm benliğim ruhum
Korkutmasın artık beni
Hainlerin kapkara yüzleri
Gell !

Günay Koçak

28. 10. 2023