Düzeni bozuk,çivisi çıkmış şu dünyanın
Kaybettim kendimi
Tozlu raflarında bile bulamıyorum benliğimi
Suskun dudaklardan dökülen kelimeler
Eski bir kitabın satır aralarında kaybolmuş
Sahipsiz kalmış unutulmuş gibi
Kalemsiz yazılan kaderim
Oda silinsin gönlümün tozlu rafından

Gecelerdir sessiz feryatlarımı duyan yok
Senki vefasızlığını hiç unutturmadın yüreğime
Mademki sevmeyi bilemedin
Neden bu gözleri ağlattın
Haydi durma,çek ipimi celladım değilmisin
Sen tasalanma,ben kapatırım gözlerimi
Bırakmadın yakamı senelerce
Gün bitiyor,yorgun renkleriyle uzaklaşıyor ufuktan
Gökkuşağı,yalnızlığımı alıyor benden
Eller titriyor dramatik bir veda gibi

Tüm şehir,kaldırımlarda loş lambalar yakıyor…
Bu gece karasu denizi de boş durmuyor,
Yakamozlarını yansıtıyor denizine
Rüzgar tam kıvamında estiği bir demde
Çok sürmez mevsim döner, soğur burda havalar

Ben bu karasuyu sevdim
Dilerim sen gittiğin o yerlerde sevilmezsin
Gülüşündeki özgürlüğünle kandırma kimseyi
İç karartan,ben buradayım dercesine
İnsanın ruhumu sımsıkı sarıp,daraltan
Ben,ki sana sevmeyi öğretemedim
Batırdın sen,doğan güneşim kayıp
Gecelere,içmeye mahkum ettin beni…
YEŞİLIRMAK