Zaten kimse anlamadı beni.
Ne hislerimde ki derinliği,
Ne gönlümdeki ateşi,
Bir Allah’ın kulu hissetmedi,
Ağlayan gözlerimi.

Kalabalıklar vardı,
İnsanlar akıyordu içinden zamanın.
Yalnızlığım ve ben,
Ben yazardım yalnızlığıma
Yalnızlığım acırdı.
Hüzünler vardı,
Sımsıkı sarıldığım.
Kimseler bilmedi O’nu sevdiğimi.
Yalnızlığıma bile söyleyemedim
İçimi kemiren gözlerini.
Aşklar vardı,
Düşüp düşüp aklıma
Rezilliğimi yüzüme vuran.
Sevmeler vardı,
O’nun adını ezberletip
Karanlığında gecelerin kaybolan.

Diyemedim kimseye
Anlatamadım işte
Sırrı altında ezildiğim duyguların ardında
Aradığım belaları,
Yasaktı,
Haramdı,
İmkansızdı,
Ve ben bir hiçtim.
Bildiğini bildiğim O sebebi aşk için
Daha fazla düşemezdim.

Tüm bunları yaşarken,
Kimse bilmedi O’nun için delirdiğimi.
Ne aklımdaki yitmişliği,
Ne geçirdiğim depremleri,
Bir Allah’ın kulu görmedi,
Enkaz halinde ben kokan harabeyi.

………………………………….

Bu bitmişliğimden kimse sorumlu değildir,
Bir aşk oyunu oynadım ve kaybettim.
O, sadece vesile, ne yaşadıysam aşk içindir.
Yandı alev alev bağrım, ben seyrettim.

31.01.2017