senle çekilmiş hiç fotoğrafımız olmadı
bu hayatta
yan yana gelip düz cümleler kuramadık
eğreti sevmelerimize
ve sevemedik el ele tutuşmayı

göz kapaklarımıza sakladığımız hayatı
tozlu albümlerde bulamadık
bana yaslanmış başın olmadı
deniz gözlerimden içtiğin hasretin
sararmışlığı olmadı

ne çok olmadık birbirimize

oysa acılar şeffaftı
sen görünürdün
ben bir renk arkanda
ses etmeden beklerdim

biliyorum ikimizinde aklı biraz karışık
benim sadece umudum aşık

adı üç harfle başlayan
korkularımız oldu seninle
uzaklar yakın olsa diye başlayan
ağlamaklı cümlelerin vardı

yolculuğumuzun ilk durağında sarılınca hasretine
sus payı isteyen bakışların ele verdi seni

aşık değildin sen
kendine bile

biliyorum söylemezsin
yalan da söylemezsin
sevdim demezsin

şimdi el salla bana
gözlerinde kol kola bizi gördüğüm
şimdi el salla bana

bu bir fotoğraf şiiri

ve sen
kaybolurken gecenin asaletinde
kenarı beyaz bir anıydım
dudaklarında kıvrılacak tebessüme

çek hadi hazırım
sana hazırım…

alicengizoyunu

(…çerçevesiz olsun…aşk’ım gibi…)