TUTABİLSEYDİK DİLİMİZİ

her demi düşlerle geçen güncemizde
tutabilseydik dilimizi
belki
aşk’a devingen
kaymazdı ayaklarımız altından toprak

buluta gri
yağmura ses
uğultularla
yüreğimize ritim tutardı rüzgârlar
ve biz üşümezdik
kavrayarak ellerimizi

kaçamak bakışlarda
dilimize pelesenk sevi sözleri
sol yanımıza merhem olurdu
belki
tutabilseydik dilimizi

sararken bedenlerimizi tatlı bir telaş
sabra muhtaç
aşka gayret
yokluğa inat
belki
sarsılmazdı gök kubbe bu kadar
tutabilseydik dilimizi

kirpiklerimize nem
yüreğimize gam düşmezdi
biçmeseydik aşka kefen
çaresizliğimize soluk olurdu
belki
dileseydik üstümüze aşk-ı Aleyna

ve
nefesimizi dudaklarımızda
tenimizde aşk-ı amber kokusunu hissedebilseydik

bilebilseydik
hicranın naftalin koktuğunu
acılara tebelleş
düşlere esirliğimiz
kanatmazdı ayrılık söylemleri
tutabilseydik dilimizi

Efkan ÖTGÜN