Gökyüzü mavisini kaybetti bu gece,
Yıldızlar dudaklarını çaldı.
Kimse sormuyor ki ne zaman döneceğim diye.
Bir kadın anlatıyor bana ,yıllarca süren yalnızlığını.
Biri daha başlıyor gözlerini açmaya ,dudaklarımla.
Aynı adam değilim, bir önceki şiirleri yazan.
Göğe bakar gibi bakarım kadınlara ,
sonra gözlerimle bürünürüm içime.
Bir kadın oturur ; çıplak rüyalarımın ta dibine,
herkes bilir bu benim düşlerimdedir.
ve biri vardır, kaldırır perdeleri üstümden .
sonra benim ellerimle soyunur ,utanmayız
ve elbiselerimle onun elbiseleri karışır birbirine.
Başka bir yerde aynı saatlerde
Bir kadın ölür sokağın başlarında;
Herkes bilir ,
Çokça susarlar,
Umursanmaz ,
kimisi saçlarını tarar o anda,
kimisi aynalara bakar;
ne çoktur aynalar,
ne çoktur kadınlar!
Ve ne çoktur;
dünyanın efendisi olduğunu sanan erkek müsveddeleri.
Kadın ,öldüğüyle kalır her zaman olduğu gibi.

Başka bir yerde;
Başka bir kadın vardır, sırlarını saklar.
Ne ben bilirim onu, ne de o bilir beni.
Karanlık odalarda sevişiriz ancak,
O başka bir kadındır,
ben de, öyle bir adam.
Bizim dışımızdakiler rüyadır.
Sarılırız ancak o uyandığında,
ben uyandığımda ise,
tek gözyaşıyla uyanırız,
tek güneşle,
tek denizle.
Söyleyin şimdi kim benden, kim ondan beter!
Kim daha çok ağrır bu karanlık gece içinde!
Kim daha çok sever bu karanlık gece içinde!
Kim daha çok ölür bu karanlık gece içinde!
Kimse bilmez.
Kimse bilmez ki, biz aynı havayı soluduk,
aynı yemeği yedik,
aynı şarabı içtik,
aynı müzikte dans ettik birbirimizin kollarında.
ve aynı rüyayı gördük ,geldi geçti yıllar.
Ve kimse bilmez tüm bunları,
bizim aramızdaki sessiz anlaşmanın sessiz şarkısını,
sessiz çığlığı,
sessiz sevinci,
sessiz gururu
ve sessiz acısı olduğunu.
Gökyüzü yine mavisini kaybeder, bir gece içinde.
Ben ,dudaklarını çalan yıldızdan geri getiririm dudaklarını.
Sonra öperim sonsuzluğa.