Eylül..
Ne çok severim seni bilirsin
Rahmine düştüğüm bir katreydim
Çıplaklığını sarı yapraklarını..
Ve yalnızlını taşırım..gözlerim’de
Başlangıcımın hüznü yağar sen’de
Ayrılıklarım, aşklarım hep eylül’dür ben’de
Ben ki yılmam ıslanmaktan..
Ben ki gocunmam, seni sensiz yaşamak’dan.
Üşürüm her dem..sızlar iliklerim
Savrulurum dingin kuytularına
Adın rüzgar olur her eylül’de..
I.
Tohumum Eylül’de saçılmış toprağa
Hasadım Haziran’da biçilmiş
Bu yüzden ayrılıklarım ’Eylül’ kokar
Anamın kucağı kadar sararmış sonbahar
Hazan benim göbek adım’dır
Yağmurlar gözlerim’de yalnızlığı yağar.
Çaresizlik bir fırtına boran ki, sorma..
Sorma, dayanamaz acıma kainat ağlar.
II.
Her birimiz kurbanız dalgınlığımıza
Gözler açılır bir gün kavrar gerçeği benliğimiz
Yangın yerinden geriye sadece küller kalır
Rüzgar’da savrulur hüzünlerimiz...
Yılgınlıktır şıranın tadı..
Hesap kitap tutmaz heves’dir..
Yara’dır kanar ’Sultan’ olsa’da adı
Gül yaprağında gizler günahı
Sular temizler arıtır sevdayı...
III.
Ne kolay seviyoruz değil mi? ummanı!
Nasıl da alışıyoruz...deryalara..
Engin denizlere; ne kadar hasretiz.
Bir okyanusa kanamakmış hayat
Ortasında kaldığımız sulara dalarak
Sığınılacak bir liman bulmuşuz
Fırtınadan yeni çıkmış gemi misali
Bir güneşin altında nasıl da muhtacız
Gövdemizden kırılıp dibe vurmaya
Ki bağlıyken zincirlerle mendireklere
Yelkenleri rüzgârdan yırtılmış gemilerin
Sadece Martılar konar güvertelerine
Bana bir şiir yaz, balıkları anlatsın
Hiç bir kaptan, bu şiiri okumamış olsun
Bir şiir yaz.
IV.
Kapılar kapanmasın diler gönül.
Yaralar kanamasın...şiirler ahh! şiirler...
Şiirler ağlamasın.
Duydum diyarı gurbet’de bir şair ağlar!
Yüreğime karabasanlar çöker.
Yönelirim semaya ellerim dûaya kalkar.
Gözlerime bir çift göz bulut, bulut yağar.
Rahmana kavuşmak sırası bende’dir.
Azrail kılıcını benden yana sallar.
Sen gidersen mısralar öksüzlüğüne ağlar
Ağlama ey şair! en dermansız dertler
Yüreğimde çağlar..
V.
Gönül hangi sırrı saklayabilir ki?
Ya kirpikler nemlenmez mi?
(Süzülür sevdiğimin yüzüne damlalar)
Kuytulara gizlenir hayat kaçar kendinden bile
Gömer sızısını gölgelere.
Bir ülke yıkılır içinde..
Gurbet’e eşdeğer yalnızlıkları vardır.
Mateminde hayatın kim bilir ne sırlar saklıdır.
VI.
Yazılanlar...
Dağın görünen bir yüzü
Ya yazamadıklarımız? ..
Yazılamayanlar.. (muamma)
Ne zordur; ve bir o kadar kolay
İnsanın kendi, kendisini yargılaması
Ve mahkûm etmesi kendisini, kendisine...
Ve aşkı vurması zincirlere...
Hem davacıyız hayattan, hem davalı
Hüküm giymişiz daha doğmadan.
Nasıl yargılayabiliriz gerçekleri nasıl?
Prangalarla bağlıyken yaşamaya.
VII.
Ve ölemiyorduk bir türlü
Korkuyorduk...
Tanıdık değildi hiç bir duygu
İlk defa ölümün nefesini duyarken
ensem de...
Ve içim de ki düğümlerin birer, birer
Çözüldüğünü hissettiğimde
Yangın yeriydim.
Ki yakıyordum ateşleri
Vuruluyordum sol yanım yok’du
İçim çekiliyordu sessiz sedasız ölüyordum
Ve artık korkmuyordum yaşamak’dan.
VIII.
Ve yakılır tablolara sürülen tüm renkler
Yırtılır zaman tükenir aşk...
Simsiyah bir küldür elinde kalan
Geride bırakdığın elsizliğindir susar kalem..
IX.
Yollar ahh! yollar...
Ömrüm kadar uzun..
Ve ömrümden uzun yollar..
Hicranla kanar bir yetim yolun başına..
Ağlar yollara...dalar yollara...
Barikatlar kurulur yıllara inat yarınlara..

Emine Genç