"Bilir misin" dedi Kara, "gerçek aşk, gerçek sevgi,
Canlandırır taştan bir kalbi.
Kurumuş nehri coşturan bir yağmur gibidir sevgi,
Umut ışığı yakar ,tıpkı çölde açan çiçekler gibi.
Saf ve temiz bir aşk canlandırır taştan bir kalbi.
Anlatayım da dinle bu hikayeyi."

Kıbrıs’ta yaşardı Pygmalion, usta bir heykeltıraştı,
Uygun bir eş bulamamıştı kendisine, yakışıklı bir adamdı.

Mermerden yontardı eserlerini büyük bir özenle
Ama yalnızlık, her gün büyürdü içinde.

Elleriyle şekil verirdi taşlara, hayranlıkla izlenirdi eserleri.
Ustaca yontardı mermerleri, gerçeğinden ayırt edilemezdi.

Aşka açtı kalbi, içinde bir boşluk vardı,
Bir kadının sıcaklığına ,sevgisine muhtaçtı,

Kendisine saygısızlık yaptıkları için , Venüs lanetlemişti o adadaki kadınları,
Pygmalion, beğenmiyordu ,karar verdi, kusursuz bir kadın heykeli yapacaktı.

Bir gün yontmaya başladı fildişini, sergiledi hünerlerini,
Önce başladı yüzüyle başladı, sonra yaptı gözlerini.

Özenerek yapıyordu bedenini, kusursuzdu oranları,
Böyle gerçekçi bir heykel daha önce yapılmamıştı.

Yaşayan hiç bir kadın bu heykelin güzelliğine yaklaşamazdı,
Bilmeyen birisi onu gerçek bir kadından ayıramazdı.

Gönlünden geçen mükemmele dönüşmüş bir taş parçası,
Galatea koydu adını, "Uyuyan aşk" tı anlamı.

Aşık olmuş eserine, her anını onunla geçirmeye başlamış,
Elbiseler giydirmiş, kolyeler, yüzükler takmış ,hediyeler almış.

Pygmalion’un aşkı büyüdü zamanla, o artık vazgeçilmezdi.
Galatea’ya olan sevgisi, her şeyden daha özel bir hazineydi.

Bir gün, Aphrodite’nin şehrine gitmeye karar verdi
Tanrıçanın tapınağında, diz çöküp dua etti.

Göz yaşları içinde, dileklerini açıkça ifade etti,
Heykeli canlandırması için, tanrıçadan yardım diledi.

Tanrıça Aphrodite, Pygmalion’un samimiyetini hissetti,
Gerçek ve saf sevgiyi görüp ,yakarışı kabul etti.

Eve döndü usta heykeltraş, öptü heykelini, sarıldı ona,
Ve mucize gerçekleşti o an, can buldu Galatea.

Soğuk taş parçası ısınmaya başladı, atıyordu kalbi,
Açtı gözlerini ve Pygmalion’un yanındaydı, artık gerçekti.

Heykeltıraşın duaları kabul olmuş, aşkı canlanmıştı,
Bu mucizevi an, adada yaşayan herkesi şaşırtmıştı.

Tanrıçaları bile kıskandırdı ,aşkın ve inancın gücünü,
Dilden dile anlatıldı ve günümüze geldi bu öykü.