Gözlerin mevsimlerin aynasıdır
Gülüşün eskik ama
Bir yol biliyorum
Kendimi asmak imkansız olan
Güneşin adımlarında kaptan olduğu
Bir temburdur özlemlerime vurgun
Denizde bir sürü mum dikerken
Yelken çizilmis duvar gibi
Ağrıyor bendimde
Nasırlı ayakları asumanların
Esması varken dolunayda bir gecenin
Son/baharım sırdır irkilmişliğine
Ve korkuların dili olsa
Belki üşengeç bir kaleme değerdi
Ayni tabloya tuval vuran
Bir kelama aşkla bakarken
Gözlerim mevsimlerin aynasıdır

Işıklar çöktürün lambası sönük
On kardeşlik sütunlarıma
Ve yığınık sefkatinizi üzerine
Dibinde korkuların sırtüstüne değmiş damlarda ve de çamurdan
Sevişmelerde aynı karanlığı
sokulmus depremlerle esrarlı bir tomurcuktur dünyaya gelen belki de
Ana karnında hasretlerin
D/okunduğu sır gibi
İrkilmişliğinde ruhunda kalan
Dilimde zar ilâ
K/ayıp kalırken sözcükler
Kendimi asmak imkansız olan
Güneşin adımlarımda
çocukluğa hasretken
Koyun koyuna gider
Taşlarımda bir kovuktur dünya
Yorulmuş ve de serpilmis rüyadır askıda kalan bir çay gibi

Güneşin gölgemizde adımlarımızın altında ezildiği
Ezgin
Ve de yorgun kalan...
Gezgin imgeler...