ne asır tutmuş ayağını şişelerin
yaşlılık bedelin terbiyesini
tenin kuytularına söktürür kendini
fedakarlığın tekerlekli kamışı
seyredalar
bedduanın kinsiz gidişini
ölüm yeşil mi?
nice rüyalar çürüttüm sana
elimde gizlenmiş karanlıkla
ışığa pençe düşerken bile
gözlerimdeki perdeye sakladım seni

akıldaki susuş
baştaki sarıklara gebe
hibesiz misafir
gel git yaşar kalplerde
oysa sanat bir minarenin kılıfsız halidir
kendi ayıbına odaklanmadan önceydi
koca depremlerin birleşmesi
kentliler ve köylüleri kurutmuş
hüsrana yakışan renksizliğin cebi çıkmış
aşk zenginliğin sudaki yansımasıdır
muhtaç oldukça
insaniyetini seçtirir rüzgara
batırılan sılada bağlanmış
bıçaklar bacağını keser sözcüklerin
oysa aklın tutsaklığı
derûninin penceresini söküp deler..

yedi asparagas kuduruşlar
mizan çıldırış
ve stran meditasyon...

gezgin imgeler...