akıl insanın yüceltilmiş duyusudur
derdine bir desmal yürütür
derinliği olmayan dalgıçlar misaliyim
soluyan yapraklarımda güç
güçsüzlüğümle cesaretim yer değiştirir
büyük adımlar kılıklı dolaşır tenhalarda
dünyayı dolaşır bir güneş misali
aşka nohut taneciği olmuş
yaşlanmak gençliktendir
gençlik damara değen gül misali
ne kalbi ıtır
ne de güneşi aya dönüştürür
bir ötür miktarınca sev
duvara değdirmiş tahtalara değmeden
bir tebeşir kokusu kadar yaza nağmelerini
işlenmiş hüsranlar
yürek tomurcuğu rüzgarlıdır
taamlar seyrine dönüşür kalbim
toprak misali tortuklanır
dimağa erişmiş toracıklar dolu idmanım
tuzlu yanıklar bağrı yükselir
razılık;
karşılıklı mahcubiyet
seven kalbe işaret
gönüle değen esaret
kaybedilmiş harp misali
ziyaya önlük giyen adayış
ugka değen sevgiliye ağıt
yalvarış bir mavimtırak
biraz da pembemsi bir gelincik

eşk
lamelifi hüsrana uğratmadan sevmek
cam tenhası berraklığında nuuun
gür sesli heybetli can
biraz leyla
biraz da canan...
Yunus Tapancı