İnce ince mevzuyu mutlak açardın
Konu mertlik olunca, arşı geçerdin
Şaka maka gülerek, neşe saçardın
Sahte miydi şen yüzün seni riyakâr

İlk bakışta kapkara yüzü denemez
İnsanı kandıran şu, sözü denemez
Gizlediği kem yönü kozu denemez
Kandıransa tüm özün, seni riyakâr

İnsan olan insan da kanar, sözlere
Bu kafayla nihayet çarpan gözlere
Şanın şöhretin yiter, gülme bizlere
Kayış’tan beter yüzün, seni riyakâr

Eş dost demez illaki, kelek atarsın
Ayak bağı görürsen kesin satarsın
Suya düşen hayelde, surat asarsın
Yalan dolan her sözün seni riyakâr

Yakın ırak demeden, pula satarsın
Amacından şaşana, çamur atarsın
Hatıra sünger çekip kara bakarsın
Olmaz olsun şu cazın, seni riyakâr

O hoş tavrın kılıftır kanında cinlik
Şüphe düşer araya sendedir hinlik
Bozulunca düzenin yaptığın kinlik
Gerçekten kuru tuzun seni riyakâr

Kem düşleri terk eyle, özüne katıl
O tavırlar hoş deme bil sonu batıl
Olacaksın, sonun da derbeder atıl
Kışa dönsün her yazın seni riyakâr ..

H.C.ÖRS, Ankara - 01/2010 (A - 54)
Not : Görsel alıntıdır.