Afiş_
yaşamak kontra
yaşamak .. hak edilmiş bir günah kadar kara ve biz hiçbir zaman doğurgan olamadık kısır bir karanlığın içinde kılıç sallamaktan tepeden tırnağa isyan olgunluk tatmamış diller diken tarlasında kanamaktan nefesler bir idam kararının infazı kadar kadar soğuk ölüler düşmüyor hiç gündemden takla mı atacağız, şarampole mi yuvarlanacağız hileli bir soluk mu alacağız yeniden düşünceler sefil hançerede sıkışan haram anlar hiçbiri utanmıyor ’’eski bir pıhtı gibi’’ yaşamaktan harabelik mi olacağız helâkla mı anılacağız öfkeler patlıyor kozmik odalardan çığlıklar yırtılıyor atalarından yadigar bir nefret saplanıyor dünden ve dünden bugüne oysa her şiir en az bir iyilik içirir iyiliğe tapanlardan olamadık biz hiçbir zaman yoluna küfredip durmaktan kötülük yoktu yoktan var olmazdı hiçbir şey biz var ettik nemrut’un ateşini ve nefretini zulmün ordularını biz yarattık, biz çağırdık ebabilleri gökten intikam duygusunu biz uyandırdık ölün daha çok ölün öldürün içinizdeki gizi yakıp yıkın ne varsa gömülün korkunun dibine manşetten çıkarmayın hiç cehenneminizi cesediniz kalsın sadece bir afişte ! _boran |
Düşerken dilden yüzsüzlüğe
Bir iç yankısının İçsel bir savaşı kopsa
Renkleri yenin anlam verebilsek doğada
Sevmeye kara süren insanların Alnına kırmızı bir sevgi mührü vursak, utansalar ar yerlerinden
Edep yahu sev diye sloganlar atılsa yüzlerine
Kuruşa kuru kalpler
Dünyayı yeniden sevgiyle yazsak
Acımasa artık kalbim...😔