Kangren
kalbinde ay kesiği
karanlık kaldırımların kanayan sessizliği taşlarında heybesinde uçurum bir şairin göğsünde enkaz yığını şehrin ırmağına kan sızar kuytuların gamzesinde göverir gece ayazı en deli mührünü taşır gövdesindeki yarasa dişlerine yırtıla yırtıla ağlayan harap akşamların kangren şafağında külüne teslim olmuş şiirler yeniden bir kıvılcım bekliyor devrilmiş putperest bir çağa kelimeler cümle ilahileri susmuş dudakların kenarında karargah kurmuş kerbela yanığı elleri ızdıraptan yaratılmış gerdanlık ilham veriyor şarkılara tarihiyle yüzleşen mürekkep lekelerinden gözleri sükun mevsimi gözleri göğe düğümlü kirpiklerin nazarlığı bir gözünde keman çalıyor üzgün göçebeler bir gözünde serin söğüt ezgileri hendekler kazıyor rüzgarlar duvarlara derin olsun istiyor daha derin diyor şair tankların geçişini düşünerek yüreğinden yüreği isyan ahalisinin davet makamımda yüreğinde biçilmiş imgeler mezarlığı yüreğinin taraçasında unutulmuş çiçek çırpıntıları İçinde gizli zindan nağmeleri bir kuşun uçuşunu hatırlıyorum kanatlarında özgürlük külfeti gagalarında gammazlanmış sevinç çığlığı kederini omuzlamak bana düşüyor duymak sana tek başına bir vedanın anma töreninde kutsadım yine yağmurları kutsadım yine yükünü düşürmemiş müjdelerinle geleceğin yolları ve zamanları bir harf daha düşüyor yüzümden çığa benziyor şimdi kucakladığım bütün düşler _boran |
Keskin finalle içine izler biriktiren şiirin Ay salkımlı cümlelerinde yaralar.
Düşündüren ve derinlere salan ve hatta
okudukça kaybolduğum manası içre bir tad.
Gelip de sayfaya boş dönmediğim kalem
Gönlü derya şiirdaşım.
Sevgilerimle
Tebessümle