Bir gün çekip gideceğim
Semt pazarının ıskartalarını bekleyen beklemelerim son bulacak
Ve şehrin izbelerindeki son ışıkta sönecek
Rüzgarım bad-ı sabah meltemi gibi son kez esecek ve daha esmeyecek
En üryan kelimelerimin feri sönecek
Ama dönecek dünya
Dünya yine de dönecek

Zifiri karanlık yolunda yürürken Yoğurtçu parkının
Bira şişesine sığdırılan hüzünlerine yaş damlarken o çocuğun
Orta yolu bulunamayan müzekker zabıtları mühürlenirken
Ve kiracıları kapı dışarı edilirken
Balat yokuşundaki hanelerin sarmaşıklarıyla birlikte
sarhoş nağmelere vokal yapıyor dudaklarımız

Ve fakat müzeyyen
Çıkılan bu rotasız ve pusulasız bu buzlu yola sığmıyoruz
görmüyor musun ekabir tam tekmil
ant içmiş mushafa el basarak
tükenen mecalimi daha da tökezletmeye
Ve canına ot tıkıyor
Adalet peşindeki cumartesi anneleri kadar yaşlı heveslerimin
Zemheri ayazında donarak ölmeyi umursamayan
Savruk bir hırpanisiyim ben şimdi bu kentin

Dallarım yorgun bir han sahibi gibi
bu kar tanelerinin
yeşeren her yeni filizin
çabasının akim kalmasından
damımım köhne küpeşteleri
Kan revan olmuş ardiyeleri
Mülteci duygularımın cesetleriyle dolu ağzına kadar

Yaralı kuşların sığındığı ama sağ kalamadığı o güveli camlarım
Ve kapısı kırık ve anahtarı kayıp ar damarım
Bir yağmura ancak paklanır bu harabe zamanlarım
Bardaktan boşanırcasına yağan bir yağmura

Ümidimin ve hevesimin azalan yakıtı
İçimdeki İbrahim’i yakan nemrut ateşi
Kan pınarı şakaklarım ve yorgun acılarım
Fecri muştuluyor kapkara bir gecenin ardından

Paylaş:

8 Beğeni

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

Şairin Önceki Şiiri Şairin Sonraki Şiiri

Şiiri Değerlendirin

Topluluk Puanları (6)

5.0

100% (6)

Umut tepesi Şiirine Yorum Yap

Okuduğunuz Umut tepesi şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?

UMUT TEPESİ şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.

Üyelik Girişi Yap Üye Ol

Yorumlar

nejat hoca, @nejathoca

13.9.2023 17:54:57

5 puan verdi

Dallarım yorgun bir han sahibi gibi
Bu kar tanelerinin
Yeşeren her yeni filizin
Çabasının akim kalmasından

Damımım köhne küpeşteleri
Kan revan olmuş ardiyeleri
Mülteci duygularımın cesetleriyle dolu ağzına kadar

Bu şiir, bir ağacın üzerinden, hayatın zorluklarına ve mücadeleye dair bir hikaye anlatıyor.

Şair, ağacın dallarını yorgun bir han sahibine benzetiyor. Bu, ağacın gücünü ve enerjisini kaybettiğini gösteriyor. Kar taneleri, ağacın yeşeren filizlerini öldürüyor. Bu, hayatın zorluklarının ve engellerin, insan çabalarını boşa çıkarabileceğini gösteriyor.

Ağacın damındaki küpeşteler köhne, ardiyesi kan revan olmuş. Bu, ağacın geçmişte yaşadığı acıları gösteriyor. Yaralı kuşlar, ağacın sığınak sağladığı ama onları koruyamadığı insanları temsil ediyor. Ağacın ar damarı kırık ve anahtarı kayıp. Bu, ağacın umudunu ve inancını kaybettiğini gösteriyor.

Ağacın yağmura ihtiyacı var. Bu, ağacın yeni bir başlangıç için umutlandığını gösteriyor. Ancak, yağmur bardaktan boşanırcasına yağmalı. Bu, ağacın zorlukların üstesinden gelmek için güçlü bir desteğe ihtiyacı olduğunu gösteriyor.

Şair, kendi hayatındaki zorluklara ve mücadelelere dair bir hikaye anlatıyor. Ümidinin ve hevesinin azaldığını, içinde bir yangının yandığını, acılarına dayanmakta zorlandığını söylüyor. Ancak, fecrin yeni bir gün getireceğine dair umuduyla zorlukların üstesinden gelmeyi umuyor.

Şiir, güçlü bir anlatımla yazılmış. Şiirdeki imgeler, şairin mesajını etkili bir şekilde aktarmasına yardımcı oluyor. Ağaç, kar taneleri, küpeşteler, ardiyeler, yaralı kuşlar, yağmur gibi imgeler, şiire görsellik ve anlam katıyor.

Şiir, hayatın zorluklarına ve mücadelelere dair bir içtenlik ve samimiyetle yazılmış güzel bir eserdir.
yüreğinize sağlık 10 numara...