Babil’de açan çiçek gibisin.
Zümrüt hatta yakut değerinde
Kıymetine kabil lisanım ar mevsiminde
Yutkunmak! münafık alfabesi hece vezninde

Hamişin tutsak edildiği sevda bahçesinde
Bütün kurmaylarım ilhakına bahane derdinde
Gözlerinden asıyorlar tüm heveslerini
Sonra sözlerinle şerhleniyor tüm sevda mevsimi


Bil! Gelişin olacak senin
Nabukadnazer’in bile kıskanacağı bir demde
Menekşeler yoluna kanaviçe edilecek
Bir gök dolusu yıldız gözlerine dökülecek

Yok yok..
Sevmek deme buna yine sen
Bir hüzün zindanında gözlerinden mühürlenen
Evet bir çarmıha yalnız isa değil çivilenen

Gelmeden gitme
Zira çok hayalim esir gözlerinde
Bir sabahın öpüşünden türetilen hayaller
Ve en deniz aynalarda susturulan fişekler

Ölmek yok hırçın denizin kızı
,
Yaşama tırnaklarınla hatta etine kadar tutunacaksın
“Sev” emrinden türetilen kamusun müsebbibi
Daha dur!
En cevval manalara gark olacaksın

Az daha gayret.
Yıktın yıkacaksın.