Bir pazar sabahı aylak bir uyanışla
Deniz mavisi ufkuna dalıp seni anacağım
Güneşinin haylaz aydınlığıyla yıkanacağım
Bir gökyüzüm artık yok

Yağmurun ıslaklığıyla daha da kayganlaşan
Toprağın içine sığamamış
Asırlık bir ağaç köküne sırtımı yaslayıp
Düşen yapraklarını seyredeceğim
Bir sonbaharım artık yok

Geçen günlere inat
Hasretinin aşındırdığı hevesime rağmen
Yine yeniden senin elinden tutmayı
Ve gözlerine şarkı çağırmayı hayal edecek
Bir umudum artık yok

İnanarak ve azmederek
Yorgun bir işçi kalbiyle yürüyerek
Banklarına senin adını yazacağım
Ağrısı dinsin diye sonra sigara yakacağım
Bir hevesim artık yok

Coşkulu kafelerinde oturup
Tıka basa yalnız insanların arasında
Seninle başbaşa olma hayaliyle oturacağım
Sana yazdıklarımı yüzüne karşı okuyacağım
Ve beraber kahve içebileceğimiz
Bir masam artık yok.
Üçüncü dünya harbine eş
Hasımlarımla ateşkesi sona erdirecek
Senin adına yeni savaşlar ilan edeceğim
Senin uğruna ağır zayiatlar verecek
Ve sonunda yine teslim-i silah edecek
Bir ordum artık yok

Masumiyetinin yegane müşahidi
Sana dokunmaya imtina eden
Seni haczedecek hisseleri sana devreden
Ve seni İmran’ın kerimesi Meryem farzeden
Bir takvam artık yok