On iki Eylül kahpe, yüzlerce şehit verdik
Gözlerimden yaş değil kan akıyor yiğidim
Ecnebi tohumunun yollarına gül serdik
Ayak altına düşmek can yakıyor yiğidim.

Hep şüpheyle baktığım bu günlerde daha net
Sağ, sol dendi asıldı, demek buymuş kehanet
İşkence çemberini deldi geçti şehadet
Türk’e bela sardılar şer kokuyor yiğidim.

Fidanlar teker teker koparıldı dalından
"Ne tekim" bu zulümler döndüremez yolumdan
Biz yeniden doğarız korkar mıyız ölümden
Göğsümüzdeki iman ram yıkıyor yiğidim.

Bir parmak yalamaya çekilmez ki tok zillet
Ne zaman göz açacak uykudaki bu millet
Elbet gidecek bir gün başımızdaki illet
Onca mazlum insana zûl takıyor yiğidim.

Her şey oyunmuş meğer Bop’un gizli uşağı
Söz, sahibi ettiler bit yavrusu yavşağı
Okşuyor büyükleri elinde bir kaşağı
Kiminin önlerine yal döküyor yiğidim.

Gelin görün yiğitler sizden kalan vatanı
Öldüremezler asla ulu önder Ata’mı
Göklere çıkardılar yurtta toprak satanı
Birileri davaya hor bakıyor yiğidim.

Bayrağım dalgalansın rengine bakın hele
Yolumuz Turan yolu ruhumuz Çanakkale
Tükürün darbelere yansın artık meşale
Hainler bölük bölük kin döküyor yiğidim.

İsmet Bozkurt (Dilsiz Kalem)