Bir an bile aklımdan çıkarsan
Sensiz hayallere dalarsam
Senden öte yol bulursam
Hakkın divanında mahkemeye ver beni..
Sürgün Güvercin

Benim öz vatanım kutsal mabedim, yaprağım
Kurak çölde yeşillenmiş toprağım
Bu alemde senden öte yol giderse
Hiç düşünme tam alnımdan vur beni
Aşk ateşi yad ellere tüterse
Kara kışta darda koysun kar beni.....
Dilsiz Kalem

Gönül gözüm senden başkasına bakarsa
Üşüyen ellerimi ellerinden başkası ısıtırsa
Saman saçlarıma yaban el dokunursa
Hakkın divanında mahkemeye ver beni.
Sürgün Güvercin

Senden başka inan bana yar olmaz
Çektiğimiz badireler şahittir
Bakmaz gözüm yad ellere kapalı
Bu sevda asla yarıda kalmaz
Tam sevecek, sevilecek vakittir...
Dilsiz Kalem

Yüreğini gönlünü yurdum bilmişim
kaş arasını sana mühürlemişim
Özüm sözüm seni bilmişim, unutmuş’isem
Hakkın divanında mahkemeye ver beni..
Sürgün Güvercin

Bir canım var, sana meftun esirdir
Bir başkası benim için kahrolası kusurdur
İnan yokluğunda yaşamayı bilemedim
Gülüşün gülizâr, varlığın şikâr,
Gönlün aşk bağım
İstersen al, ister yaşat, ister at
Senden başka ecel dilemedim
Sürgün mü, vurgun mu bu ömür
Bilemedim yâr...
Dilsiz Kalem

Sürgün Güvercin (Yaralı Güvercin)
İsmet Bozkurt (Dilsiz Kalem)