Madem son veriyorsun kalemden kan akmasın
Gidiyorsun anladım al hakkım helal olsun
Alıp gittiğin ah’ım seni her gün yakmasın
Önünde diz çöktürdün kul hakkım helal olsun.

Uçmazdın biliyorum başka bir kuru dala
Sana doğru yürürken sapıttın viran yola
Anlamadın derdimi düşürdün haldan hala
Lâl dilimi küstürdün dil hakkım helal olsun.

Görmek için son defa kapına çadır kurdum
Kavuşmaktı hayalim gelmedin geri durdun
Tek kurşun yetiyordu susarak süründürdün
Doyasıya sarmadım kol hakkım helal olsun.

Sana açık gönlüme huzur ile yatmadın
Yarım kalan gecenin şafağını tatmadın
Mühürlü yüreğimde aşk’a imza atmadın
Baktırdın uzaklardan yol hakkım helal olsun.

Zehir kattın aşıma kaynattın kazanımı
Zulüm ettin bozarak vuslat’ın mizanını
Her mevsimde yaşattın ayrılık hazanını
Daha zaman dolmadan yıl hakkım helal olsun.

Ne yaptım ne ettimse yine maya tutmadı
Gitti geldi aylarca gönül biat etmedi
Saman saçlım canım al dedim ömrüm yetmedi
Deremedim bağından gül hakkım helal olsun.

Büyük yemin etmiştik yaradan nazarında
Satıp gittin sevdamı mezalim pazarında
Öldürdüğün o “Dilsiz” şimdi aşk mezarında
Tutamadım bir kere el hakkım helal olsun.

İsmet Bozkurt (Dilsiz Kalem)