Derinleşmişti sohbet, konu konuyu açmıştı yine,
Konuşuyorduk mitoloji, felsefe.
Gözüm yerde duran bir kuş tüyüne takıldı,
Dedim" Bu sefer ben isteyeyim sen anlat bana."
Dedi ki; "Icarus’un hikayesidir ,tüyle alakalıysa."
"Pes" dedim, şaşırdım.
"Haydi " dedi "O zaman anlatayım."



Atina’da,Daidalus adında, büyük mucit yaşarmış.
Hem yetenekli bir mimar, hem de heykeltıraşmış.


Gelirmiş elinden her türlü iş,
Aynı zamanda ufku geniş bir mucitmiş.



Perdix diye bir yeğeni varmış, çalışıyormuş yanında,
Kıskanırmış Daidalus, o da çok mahirmiş her konuda.


Balık kılçığından esinlenmiş, icat etmiş testereyi,
Daidalus’un azalıyormuş itibarı, gerçekleşiyormuş şüpheleri.


Akropolis’e gelmişler, planlanmış bu cinayet aslında,
Daidalus acımamış, Perdix’i itmiş uçurumdan aşağıya.


Tanrıça Athena, seyirci kalmamış bu duruma,
Yere düşmesini engellemiş, dönüştürmüş onu kuşa.


Görenler olmuş bu kötülüğü, suçu ortaya çıkmış,
Yargılanmış büyük mucit, sonunda Atina’dan kovulmuş.


Daidalus sığınır, Girit kralı Minos’a,
Orada devam eder büyük işler yapmaya.


Uzun yıllar geçer,Daidalus evlenir bir kadınla,
Bir oğulları dünyaya gelir ,Icarus derler adına.


O zamanlarda Girit’te yarı insan ,yarı boğa bir yaratık varmış,
Hiç kimse bu canavarı kontrol altına alamazmış.


Minos çağırır Daidalus’u , "Bul der bu derde bir çare"
Labirent yapacaktır büyük usta ,hapsedecektir içine.


Yapar planını ,labirent inşa edilir on gün içinde,
Hapsedilir yaratık ,kalmıştır bu yapının içinde.


Bu efsanevi yaratığın adı Minotor’du,
Her yıl yedi erkek,yedi kadın kurban ediliyordu.


Bu kurbanlar Atina halkından haraç olarak alınıyordu,
Halk bu duruma artık isyan ediyordu.


Theseus isimli bir genç ,bu kurbanlar arasındaydı,
Bu adama aşık olmuştu, kralın güzel kızı.


Yardım istemişti kralın kızı Ariadne,
Daidalus, kurtulabileceğini söylemişti bir top iple.


Geçtiği yerlere iplerle işaretleyecekti,
Böylece dönüş yolunu bulabilecekti.


Theseus cesurca girdi labirente ,sonrasında uzun bir savaş oldu,
Sonuçta Minotor öldürüldü, büyük bir dert son buldu.


Theseus bindi bir gemiye, Atina’ya doğru yola çıktı,
Eğer canavarı yenerse ,beyaz bayrak açılacaktı.


Gemi kıyıya yaklaştı, beyaz bayrak göremedi babası Egeus,
Kahroldu, attı kendini denize ,yaşıyordu uyanıkken kabus.


Boğuldu Atina kralı Egeus, yaşayamazdı evlat acısı,
O günden sonra Ege Denizi oldu; o denizin adı.


Minos anladı ,Daidalus’un o gence yardım ettiğini,
Büyük mucitle oğlu Icarus’a ölüm cezası verdi.


Baba oğul hapsedildi kendi yaptıkları labirente,
Çıkış kapısı da örüldü ,kapatıldı mermerlerle.


Sonuçta bu adam yapabiliyordu, yapılamayanı,
Kısa süre içerisinde kurtuluş planını hazırladı.


Tahta çubuklardan iki çift kanat yaptı,
Bu kanatlara balmumuyla kuş tüylerini yapıştırdı.


Her şey hazırdı, bu labirentten kaçacaklardı,
Icarus’a öğütler veriyordu babası;


"Alçaktan uçma, denizin neminden ıslanır kanatların,
Ağırlaşır kolların, uçamazsın.


Çok yükseğe çıkma ,balmumu erir ,düşer tüyler,
Oğlum, o zaman biter senin için güzel düşler.


Beni örnek al, uçacaksın ortadan,
Kanatlarında olsa da unutma, özün insan."


Baba oğul ,takmışlar kanatlarını ,çırpıyorlarmış hızla,
Yükselmişler havaya, başlamışlar uçmaya.


Başlarda iyi gidiyormuş her şey ,planlar işliyormuş.
Bilmiyorlarmış bu işin sonunu,baba oğul mutluymuş ,


Girit arkalarında kalmıştı, Minos artık onları yakalayamazdı,
Ama kibir insanoğlunun en büyük hastalığıydı.


Unuttu Icarus babasının öğütlerini, yükseldi yükseldikçe,
Meydan okudu genç adam uçmanın verdiği özgürlükle.


Güneş tanrısı Helios, bu meydan okumaya sinirlendi,
Erimeye başladı balmumu ,düşmeye başladı tüyleri,


İş işten geçmişti artık, anlamıştı hatasını,
Hızla düştü göklerden Icarus, denize çakıldı.


Boğularak öldü ,bedeni bulunamadı,
Düştüğü yerdeki bir adaya, verdiler adını.


Kara, devam etti, "Bir mit değil bu sadece,
İçinde bir sürü ders vardır bence.


Bir başarı hikayesidir bu ,çok şey öğretir insana,
Büyüklerin, bilgelerin sözü dinlenmelidir mesela.


Dengeli olmayı öğütler, aşırıya kaçmamalıdır insan,
Kibir en büyük düşmandır, neye yarar göklerde uçsan.


Merak ve cesaret ölçülüyse tabi ki takdir edilir,
Mantık sınırlarını zorlama, boğulacağın deniz hep derindir."