Cephissus(Kefisos)/ Narcissus(Narkissos) / Echo (Eko)

Bindik kayığa, açıldık denize Kara’yla
Ya nasip dedik, başladık balık tutmaya.
Güneş ,yüzünü daha yeni göstermişti,
Hava güzel ,keyfimiz yerindeydi.
Konuşurken durdu Kara, bir nara attı,
Dağlara çarptı sesi, yankılandı.
Dedi ki;" Ses çok güzel yankılanır burada,
Dur da yeni bir hikaye anlatayım sana."


Nehir tanrısı Cephissus ile su perisi Liriopen’nin oğulları doğmuştu,
Bu güzel bebeğe Narcissus adı konmuştu.

Bir kahine gider annesi, sorar oğlunun geleceğini,
"Ölümlü mü değil mi söyle, uzun yıllar yaşayabilecek mi?"

"Yaşayabilir uzun yıllar. Bunun bir şartı vardır ama.
Görmeyecektir kendi yüzünü asla"

Kahinin sözleri dikkate alınmıştır, hiç bakmamıştır yüzüne,
Öğretilmiştir Narcissus’a ,görürse yüzünü , tanişacaktır ölümle.

Narcissus büyür yakışıklı bir genç olur, kovalamıştır günler günleri,
Her kim görse aşık olurmuş ,ister insan ister peri.

Gururlu ve kibirliydi gördüğü ilgi şımartmıştı onu,
Bu yüzden kimse cesaret edip yaklaşamıyordu.

Yaşıyordu o zamanlar, Echo adında çok güzel bir dağ perisi.
Zeus’tan, kıskanmıştı tanrıça Hera bu güzelliği.

Bir ceza vermişti Echo’ya, lanetlenmişti bu güzel peri,
Artık sadece tekrar edebiliyormuş karşısındakini.

Kendi kendine cümle kuramıyormuş,
Sadece konuşulanların son kelimesini tekrar söylüyormuş.

Narcissus bir gün karşılaşmış bu lanetli güzelle,
Echo aşık olmuş bu yakışıklı adamı görünce,

Umursamamış, alışıkmış böyle durumlara,
Her gören aşık oluyormuş zaten ona.

Ne derse Narcissus ,Echo tekrar ediyormuş,
Bu durum gitgide sıkıcı bir hal alıyormuş.

Ayrılmış oradan ,dayanamamış daha fazla,
Echo karşılık bulamamış aşkına.

Günden güne erimiş Echo,yemeden içmeden kesilmiş,
Dillere destan güzelliği kısa sürede uçmuş gitmiş.

Aşk acısı en sonunda yok etmiş Echo’yu,
Son kelimeyi tekrar eden sesi kalmış sadece,yok olmuş vücudu.

Echo ,son kelimemizi tekrar eder,bize yaşadığını belli eder hala,
Çoğumuz bu hikayeyi bilmeyiz, yankı deriz adına.

Narcissus’un kibri ve acımasızlığı tanrıları öfkelendirmiş,
Echo’nun hüzünlü sonu, onları harekete geçirmiş.

Genç adam dolaşırken bir gün ormanda ,su içmek için eğilir bir nehre,
Sudan yansıyan aksini görünce ,aşık olur kendi güzelliğine.

Kendi görüntüsünden alamamıştır gözlerini,
Sevmiştir kendisini, kimseyi sevemeyen kalbi.

Ne yemek yer ,ne de su içer tıpkı Echo gibi,
Dokunamıyordur bu güzelliğe, yoktur çaresi,

Ölecektir artık ,zaten kehanet bu yöndeydi,
Dünyadaki günleri dolmak üzereydi.

Zeus üzülür , Der ki "Bu güzellik yok olmamalıdır,
Sonsuza kadar güzel bir çiçek olarak yaşamalıdır"

Güçsüz düşen Narcissus ölmüştür nihayetinde,
Nergis adı verilen bir çiçeğe dönüşmüştür öldüğü yerde,

Narsizm denmiştir sonrasında, kişinin kendisine duyduğu aşka,
Böyle anlatti Kara ve dediki bana ;
"Sende hayran ol kendine ama sakın aşırıya kaçma"