Yağmur sessiz sessiz vuruyor pencereme
Öyle bir karanlık sarmış ki etrafı
Ay,geceyi aydınlatma telaşı içinde
Susma vakti geçti,haykırışım tavan yaptı
Geceyi gündüz,gündüzü gece bilme vakti
Geçmeyen zamana ilerle deme vakti
Yokluğunda yüreğime kar yağdı
Seni yaşarken,ayrılığı iliklerde hissetme vakti
İzinsiz geldin yüreğime,sessiz gitmek yakışır sana
Üzülme sen,yüreğimi hatırlayıp
Güneşin ışığı kırılınca odamın içinde
Lüle lüle saçlarını tarama vakti
Ölüm kapıyı çalmadan,
Her rüzgar estiğinde,nefesini hissetme vakti
Bulutların isyanı yaklaştı
Seher vakti fırtınanın kopma vakti
Ben seni kalbime yazdım
Mor menekşeler toprağı öptü
Anlaşılan, beni kalbine yazma vakti
Yaralı yüreğimde,sevmek sevilmek
Anlamakla anlamamak arası bir karmaşa
Birbirine zıt ama ayrılması imkansız
Arayı açmadan kırmızı çizgiyi çizme vakti
Kördüğüm olmuş,pamuk ipliğine bağlı her şey
Bu gece coştu karadeniz
Dalgalar bile kavga ediyor martılarla
Yaşanan tüm bedenlerin ödenme vakti
Kapat gözlerini usul usul
Kabus değil uyan
Geçekleri doya doya yaşama vakti
YEŞİLIRMAK