Şu kalbim, deli dalgalar gibi
Göğsümün kayasını hırpalar durur...
Sonra kalır senden geriye örselenmiş beden
Hiç bir şey hissedemez olur insan
Aşk hasretiyle yanar kül olur
Eşeleyince külleri düşlerime karışır
Dik durmaya kalksam durulmaz
Hava olur aç kurtlar sofrası
Kalır bana kırılmış yüreğim
Ne beklersin o leş kargalarından
Horlanmış bir duyarlılıktan
Boşa harcanmış sözlerden başka

Gelmesini istemedim hiç bir umudun
Beklemeyi seçtim hayatın acımasızlığında
Derin uykulara daldım düşler kurarken
Dargınım yar sana,yine de bitmez hasretim
Gecelere bekçi olur yol gözlerim
Aklımı çarmıha gerer,çıkar yol ararım
Ben tesadüfen mi öğrenecektim gidişini
Hangi dil yalanlar ki şimdi beni sevişini
Sensiz hayatı bana sunarken
Ruhumu kör bıçakla kestin
Karıncalar toprak altında, kendi kanununu kurmuş
Sevdalılar toplanmış kıyamet meydanında
Sevdanın içinde ki nedir bu kırılmalar

Aşkım demeye gurur eden dilin
Suçunu, yanlışını örtmeye çalışır
Hani nerede yüzüme haykırdığın anımsamalar
Ağlamak isyanını başlatacak gözlerim
Nasıl yer bulacaksın artık bu yüreğimde
Aşk bu muydu,böylemi olur sence
Hangi gözler seni isteyecek şimdi
Yüreğimin hayallerine kabusu indirdin
Yine de gönül sarayıma senden başkası girmesin
Kalbim kıraç duygulara ırgat olmuş inler
Dermansızlığım dertlere yeltenir
Ayrılıklar vuslatın miladında çırpınır
Aklıma sensizliğin gölgeleri düştüğünde
Kalbime açtığın yaralar
Elbet bir gün başka el ile sarılır
YEŞİLIRMAK