Nasıl da geçti hoyratça gün ve haftalar
Eklendiler birbirine bize mi tavırlar
Kilometrelerce gidilen sahiller, yollar
Hiç yaşanmamışlar gibi şimdi anılar.

Oysa bitmesini istemezdik geçen günlerin
Zamanın çarkına hükmü veren değilim
Her birimiz sürüklenip gideriz onla
Geçmişe takıldım yine, versek bir mola.

Hiç sevemedim inan ki şu ayrılığı
Mesafeleri boş ver de yüzünü göremem
Ne zaman girmem gerekse o boş odana
Duygulanırım kendimce, gözyaşımı silemem.

Binlerce satırlık kitap okudun, özelsin
Geleceğe koşan bir yıldız gibisin
Bizimle geçen şu zaman çok çok özeldi
Ayrılık perdesi gönlü yıkıp da geçti.

Belki bunları söz ile anlatamadım
Sen ki yaralı kalpte sessizce duransın
Geldi yine uçma vakti açtın kanadı
Kabuk bağlamaklı yaram yine kanadı.

Yeterki sen sağlıklı ol, gelirsin yine
Gittiğin yerde mutlu ol, başkası neyime
Üç beş kuruş değil mi hayatın rutini
Anne, baba çekermiş yükü, sarar sineye.

Kimler var şimdi bu hissi taşıyan
Yollara sökün oldular bir hayli zaman
Gelecek kaygısıdır bu gurbetlik bâki
Çalışanı Hak da sever, bu emri ilahi.

Ve boşluğun asla dolmayacak bilirim
Yeniden gelme vaktini iple çekerim
Bir ömür fedâdır sana hep yanındayım
Başarıların daim olsun, gurur duyanım.

Dedim ya şu gitmeler ne de sevimsiz
İnsanı tüketirler ve ederler sevimsiz
Yüzüm asık gezeceğim belki birkaç gün
Ve asla geçmeyecek olansa yürekte hüzün.

Elbette bu hengâme bitecek bir gün
Dizelere dökülecek sensiz geçen gün
Ve diplomanı da eline aldığın o gün
Bana bayram, hem mutluluk beklediğim gün.

Uzaklara açılanlar var meslek uğruna
Çok çaba gerektiriyor bu hem de zorluca
Gurbetlik bir yanda çile, ötedeyse gelecek
Dilerim ayrı kalanlar bir gün elbet gülecek.

Oğuzhan KÜLTE