Belki içli bir şiir olmuştuk çoktan
güya kalemi kaviy bir şair
bazen demli mis kokulu bir çay olduk
an geldi cevval bir tezgahtar..

Sahi ne olamadık diye düşündüm
ve tokat gibi bir cevap çarptı suratıma
biz ADAM olamadık..!

Evlatlarına ekmek taşıyan bir baba
ceketinde buram buram emek kokusuyla..

Elbette bir yare omuz olamadık
tüm kalbini verirken güven duygusuyla..

Bir hayvanın sevdalısı olamadık mesela
yemini verirken hüda rızasıyla..

Cennet’e açılan bir kapı olamadık,
dava adamlarının ilim kapılarında..

Ruhlara iltimas eden bir hoş sada olamadık
ölümlü dünyanın tantanasıyla..

Ömre bedel bir kardeşe kucak olamadık,
benliğimizi eriten hevanın vesvesesiyle..

Has bir davada cihangir olamadık
ürkek dilimizin gevşekliğiyle..

İslamın derdiyle derbeder olamadık,
Sözün özü ziyadesiyle
BİZ ADAM OLAMADIK..!