o yıllar
uğursuz kehanetler baş gösterir
devasa hortumlar peydah olur
şimşekler çakar
fırtınalar kopar
kızgın ejderhalar havada uçuşur

ve sonra
3 yıl boyunca
büyük kıtlık
ayak basmadık yer bırakmaz istilacılar
gittikleri her yere
yağma ve katliamlarını
kahramanlarını
inançlarını
tanrılarını
kendi cennetlerini
bıraktılar

ta ki
altın kılıç çıkana kadar
baga kağan
tanrı dağlarının göğsünden çıka gelir

ilkbahar yeni bitmişti
yaz sıcakları
kasıp kavuruyordu etrafı
gözün gördüğü yerde
canlı diye bir şey yoktu
bir türk atlısı batıya doğru at sürüyordu
at sürüşünden belliydi
baga kağan olduğu

yolunu kestiler
dur
kimsin
nereye gidiyorsun
adın ne
geri dön

atını mahmuzladı
atını dörtnala kaldırdı
sağından solundan oklar uçarken
baga kağan dörtnala at sürdü
nal sesleri
ta altaytan duyuldu
kaldırdığı tozlar
gökyüzünü kapladı

toprağa dikilmiş gönderi kavradı
gönderin tepesinde
altından bir kurt başı
al bayrağın üzerinde
yarım aya benzeyen
bir yay resmi vardı

yere diz vurdu
uluları selamladı
kurt başlı sancağı kaldırıp yere dikti
yıllarca bugünü beklemişti
kurt başlı sancağı kaldırmak için

en elverişli çağdı artık
çünkü bozkurt soyunun soylu yiğidi
tanrının armağanı
baga kağan vardı

siz benimle birlik olursanız
tanrının yardımı ile
göktürk devletini yeniden kurarız
ötükenden dört yana ordular yürütürüz
çerimiz kurt gibi olur
yağı çerisi koyun gibi olur
tanrı yardım ederse

tanrı dilerse türk boyu birleşir
atalarımın yurdunda
atalarımın devletini diriltmek için
sancağı kaldırıyorum
bu kutlu savaşta benimle birlikte misiniz

şakırtılar işitildi
kılıçlar çekilmişti
on yedi oba
göktürk devletini diriltmek için
türk göreneğince ant içti

“gök girsin,
kızıl çıksın”

dört yanda
dağınık türk obaları
toplandılar kutlu bayrak altında
büyük yemin günüydü
o gün
dört bucaktan gelerek
baga kağan tuğuna girdiler

çadırlar kuruldu
yeni bir harp başlıyordu
ilerden tozu dumana katarak
doludizgin geliyordu atlılar
savaş başlamıştı
baga kağan çenesinde açılan bir çizikten
kan sızıyordu

sanki kırk yıllık cengavermiş gibi
gözünü daldan budaktan sakınmadan
atının üstünde
kılıç sallıyordu
öyle vuruşmalar yapıldı ki
koca çin ordusu yere serildi

dur yiğidim
sakın vurma
onu bana bırak
yirmi yıl öncesinin öcünü alacağım
bu alçak
benim karımla beş oğlumu öldürdü

kaşlarını çatarak gürledi
kancık dölü
şimdi sıra benim
korkunç bir saldırışla
diz üstü çöktürdü
çevresinde fırdolayı dönüyor
onu şaşkına çeviriyordu

al…bu karımın hakkı
kılıç şakırtıları arasında
baga kağanın sesi yeniden gürledi
al…bu birinci oğlumun hakkı
bir daha haykırdı
al…bu ikinci oğlumun hakkı
kılıç havada dönüyor
bir hışımla vınlayıp iniyordu

yaman bir vuruş yapmak için kılıcını kaldırdı
al …bu dördüncü oğlumun hakkı
koca bir inilti sesi işitildi
şırak şırak diye
birbirine çarpan kılıç sesleri arasında

gözlerden saçılan yalazlar
şimşek gibi çakmış
gök gürültüsüne benzer haykırışlara karışıp
gürlüyordu baga kağanın sesi
al…bu dördüncü oğlumun hakkı

küçük çocukları öldürürken
çok iyi kılıç kullanıyordun
ey leş kargası
haydi bakalım, kendini göster
al…bu karımın hakkı
derin bir yara açmıştı son vuruşuyla

al…bu beşinci oğlumun hakkı
boynuna yediği kılıçla yıkılmak üzereyken
al…bu da benim hakkım
başı gövdesinden ayrılarak
önüne kadar yuvarlandı

işte benim düğünüm
ne kanlı oldu amma
türkün düğünü böyle olur

kurt başlı sancak
çadırın önüne dikilmişti
coşmuştu içlerindeki inanç
yürekler sevinçle çarpıyordu
türk öç alırsa
böyle alırdı

“gök girsin,
kızıl çıksın”

redfer