böyle değil elbette
hikayedir aslında giyim kuşam debdebe
niyetidir insanı kıymetli kılan
gönlündeki doğruluktur onu insan yapan
ister çamura bulansın
ister dikene dolansın

sanma ki kaybeder değerini
arınır da yine yeniden bulur kendini
işine gelmeyendir onu aciz gören
düştüğü yerden
bir daha kalkamayacak zanneden

biz ki
Hak’tan hiçbir zaman umudu kesmedik
değerini kaybeder mi hiç insanın özü
kıymetli olan
her daim bulur hak ettiği sözü

varsın olmasın samur kürkün sırtında
yeter bize çuvaldan bozma bir urba
ışıl ışıl parlamasa da hanelerimiz
gönlümüzün zenginliğine gelir
sevenlerimiz

ye kürküm ye miydi
hayat felsefemiz
altın akça bizi
daha itibarlı mı yaptı ki
ya da en rahvan atı
çuluyla mı biliriz

seni bilen
kalbini bilir
velhasıl kelam
önemli değil yediğin içtiğin
ne giyinip
nerede gezdiğin
karakterindir senin altın diye yakana taktığın
göğsünün üzerinde gururla taşıdığın

gün gelir aksilikler geldi başına
hiç umulmadık bir anda
çıkmazın içine girdin
o vakit korkma
altın yerde paslanmaz
taş yağmurdan ıslanmaz

aksilikler geçer
hayat normale döner
köz kalır
alev söner

sayısız yol var gidilecek
öğrenmenin diyorum
ne yaşı var
ne sonu
gel
bükemediğin bileği başına taç et
kim kimden üstündür bilemezsin
cahilin hakkından didişerek gelemezsin

iyisi mi
sen gözünü dört aç
hileden
oyundan
arkana bakmadan kaç
kedi dediğin
ciğere sinsi sinsi gelir

mertlik değil midir
insanoğlunun gayesi
peki
ne ile ölçülür verdiği sözün payesi
neticeye bakılır elbette
verdiği sözü getirmiş mi yerine
itibar dediğin hiçbir şeyle ölçülmez
kaybedilen güven
bir daha yerine gelmez

yalancı
verdiği sözden çabucak döner
yaktığı mum
yatsıdan evvel söner
sanma ki
yanına kar kalır ettiği
eninde sonunda
yerle yeksan olur itibarı
haysiyeti

redfer