Ben şair değilim.
Bakmayın yazıp çizdiğime.
Maksat gönüller hoş olsun.
Dünya diye bildiğimiz bu alemde
Yeter ki aşk olsun.
Ben şair değilim.
İçimde duygu fırtınaları
Açık denizlerde sevdayla sürüklenenim.

Nefretimle hiç
Ama sevmelerimle gerçeğim.
Bakmayın elimde kalem, düşündüğüme.
Amaç gözler güzelliğe doysun.
Kendini arayan varsa indinde zamanın
Olmak istediği yerde bulsun.
Ben şair değilim.
İddiam olmadı hiç.
Kendini aşk yollarında harcamış,
Ayrılıklarda tecrübeli.
Lakin hala sevmelere meyilliyim.

Hissetmeyen ne bilsin?
Bahar gelmeyen gönüllere neyleyim?
Mısralar yabancıdır, dönüşmez hayallere.
Ne etsen, boş bir anlamsızlık?
Ama olsun!
Bir yerlerde zamanını bekleyen,
Tohumu umutların,
Bir güzelin bakışlarında belli ki can suyun.
Ben şair değilim.
Olmadım da hiç.
Bunca sevmelerin sınırlarında
Aklından zoru olan biri belki…
Ya da boş bir heves ile geleceğin üzerini çizen
Bir mecnun, daha çok serseri.
Lakin kimine para lazım kimine mal mülk…
Ben garip ise sevmelerin derdindeydim.

Hayır! Asla düşünmedim.
Hem ben şair değilim.
Bakmayın duygusal yoğunluğuma.
Ruhumla bedenimle bir hikayesi kaybolmuşluğun.
Şehir şehir aradığım mutluluğun,
Bulduğum dediğim yerde adım adıdır yok olmuşluğun
Talihin bana biçtiği rol bu kadarmış
Sağlık olsun.
Ben bir şair değilim.
Sadece aşka aşık bir meczup misali
Yarım bırakılmışlıkların,
Pişmanlıkların,
Asla olamayacakların,
Acısı yüreğinde kol gezen, yarınların
İçerimde kalmaya mahkum uktesiyim.
Ama ben şair değilim.
Belki aşkperest
Belki duygusal çıkmazlık
Belki de girdaplar tutkunu.
Ne çıkıyorsa gönülden, hepsi o!
Yazmak, yazanın gıdası
Benim gıdam da sevmek
Ama neylersin işte,
Ben asla bir şair değilim…