Acı değdi dilime,
Üşüdüm.
Koynumda karanlık,
Hayallerden düştüm.
Dermansızlığın dizlerimde.
Ne varsa olmaması gereken oldu hepsi.
Gördüm. Şaşırtmıyor yaşamak artık.
Seni yazdığım parmaklarım hüzün toplamış.
Argınım.
Özlemin içimde buram buram,
Hangi dağın ateşinde yanayım,
Bilemedim.
Sevda değmiş bir kere,
Ve ben bir garip karasındayım.

İmkansızım.
O en parlak yıldızım.
Merak etmiyorum artık.
Kaderin sınırı belli,
Güzergah belli.
Sadece hayallerimizden kaçamadık.
Haddime mi aşık olmak?
Benim en güzel yalnızlığım.
Kopmaya kıyamadığım.
Yaşamak dediğin bir rüyalık.
Mümkün mü varlığına inanmak?

Aklımda yüreğimin sancısı.
Yüreğimde aklımın çıkmazı.
Hepsini yazdım.
Bir bir anlattım.
Saçmalığında dünyanın üşenmedim;
Umudu, mutluluğu aradım.
Canımda aşkın parçası.
Aşkımda canımın yarısı.
Çaresizliklerime ağladım.
Yaşayamayacağım ne varsa inandım.
Vuslat yok bu şarkıda.
Hasretin anlamındayım.
Hakkı var mı yarınların?
Ne günahı vardı bakışların?
Bugün, geçmişin hala sızlayan yaraları.
Geçmişte, zar zor toparlanan umut parçaları.
Neden? Anlamaya çalıştım.
Geriye dönüp hatalar aradım.
Bugün düşünüyorum da
İnsan olmak ödenmesi gereken bedelse
Aşk bana kesilen fatura.
Bilmiyorum daha ne yazayım…