2
Yorum
14
Beğeni
5,0
Puan
534
Okunma
Zecir bir karanlık sızıyor içime
Aklıma yuva yapmış tenha gelmelerin
Ve hiç gitmemişçesine bu kekremsi his
Uluorta sarıyor beni bensizliğime
Güneşi göğsünde uyutan çöle inat
Ayın parçalanmış yüzünde gördüm seni
Lerze bakışlarından damıtırken şavkını
Kimse duymasın diye…
Dudaklarımın arasına kundakladım adını
Oysa…
Meskun mahallerde pusu kurmuş gözlerin
Saçların barut dolu, tüfek çatmış ellerin
Serçelerde ürküp kaçtı çalılarımdan
Epeydir sahilimde görünmüyor martılar
Sandım ki…
Develer denize, martılar çöle ulaştı
Ebabiller göğe çarptı da gök yarıldı
Babil yıkıldı, kule üzerime devrildi
Deniz yarıldı da Musa görüldü sandım
Meğer; esrik bir düşte,
hiç’lik kundaklıyormuş niteliğimi
Nasıl oluyorsa;
kimliksiz bir sevdada unutmuşum adımı
5.0
100% (5)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz