Bir Deliorman’ın içinden geçer yüreğim.
Bazen yavaşça çıkar, bezen hızlıca iner.
Kaybolmadan ormanın derinliğinde.
Kuşlar oyalar bazen, bazen sarmaşıklar.

Bir Deliormanı’n içinden geçer yüreğim.
Bazen yavru karacalar, bazen koca ayılar can verir.
Rengine doyamadan canım ormanın.
İnsanlar oyalar bazen, bazen insanımsılar.

Bir Deliorman’ın içinden geçer yüreğim.
Bazen o büyütür bir ağacı, bazen ben tırmıklarım toprağı.
Altında kalmadan bu yüce doğanın.
Sel oyalar bazen, bazen fırtınalar.

Bir Deliorman’ın içinden geçer yüreğim.
Bazen o patlar içten içe, bazen ben yanarım kendi elimle.
Tozuna dumanına kapılmadan Deliorman’ın
Yangınlar oyalar bazen, bazen içimdeki yanıklar.

Bir Deliorman’ın içinden geçer yüreğim.
Bazen rüzgarında harlanır, bazen cemresine düşer sevdalar.
Nefesimizi keser bin asırlık kavaklar.
Yar oyalar bazen, bazen o yarınlar.

Osman MAHMUTOĞLU