1
Yorum
19
Beğeni
4,7
Puan
1034
Okunma
Kalem tutmayı öğrettiler ilk önce.
Sonra çizgiler çizdirdiler defalarca.
Kalemimin ucu da kırılırdı çokça.
Hiç aklım almazdı, yazayım bunca.
Yolun başındayız şu sıralarda.
Hayatı kaleme alıyorum.
Benden sonra okuyan olunca.
Tatlı, acı ne varsa...
Tükenirdi kalem yalan yazınca.
Şimdilerde sevdayı yazar bolca.
Yazamıyorum artık kalem ile silgi yer değiştirdi.
Düşlemiyorum artık hayaller bir bir geçti.
Kalmadım geri, hayat çok hızlı geçti.
Tek dileğimiz vardı, o yıldız da kaydı geçti.
Sevmedi sanki dünya bizi, hep mevsimler değişti.
Haydut zaman en değerli anılarımı alıp geçti.
Beni aşkla bırakmayın o da yüreğimi deşti.
Alıştı gönüll artık her türlü yaraya, küsmüyor ki hayata.
Şiirlerle dolu dünya yaz,kış mevsim gibi.
Sevsende şair gibi, bırakma kalemi.
Boş mu kalsın beyaz sayfa, daha yeni.
Bitmiyor ki sayfalar sevdalar gibi.
Ah bu sevda kalemi, şimdi nereye yazar beni...
Osman MAHMUTOĞLU
5.0
91% (10)
2.0
9% (1)
Cevap Yaz