İçimde incinmemiş bir melodiye rastladım
Dinlerken yorulmadığım...

Kendimin çok uzağında bir yolculuk sandığım
Yürüdükçe, yakınlığına hayran kaldığım
Özüme gitmenin sevincine erdiğim
Özümü bulduğum bir yol

Sahiplendiğim...


Kelimesiz cümlelerden bahseden Âlim’lere denk düştüm yürürken
Bütün kulaklardan gizlenen sırları sevdim
Aldım payıma düşeni belki
Belki hızla koştu ruhum bilmeden

Aynalarda gördüğümüz kadar mı, dedim dünya
Sevdiklerimiz kadar mı
Gidenler
Doğanlar
Batarken gün
Ve aydınlanırken her defasında
Baktığımız kadar mı, dedim dünya


"Ümitsizliğe yer yok" diyen bir yolun içinde yürüyorum oysa
Yolum yeşil
Ruhum güllerle dolu bir hanenin güzergahında
Ruhuma eş ruhlar, dört bir yanında kalbimin
Birbirini O’nun için seven insanların mutluluğunda


Okunurken içimde her kelimesi bir kitabın
Tüm lugatlardan sıyrılmış anlamlarıyla aşk’ın
Sarıldığım, sakındığım, sakladığım

Bu aşk
Beni bana bulduranın...


Seslenmek şimdi kimselerin duymayacağı kalabalıklarda
Seslenmek kendime
Ve canlanmak yeniden, varlığımın derinlerinde


Şükürlerin içinde kaç tevafuk saklı
Bulmak için yürüyorum
Benliğime


Yolum uzun
Yolum yeşil
Yolum dolu güllerle...


Temmuz’2023
Büşra Nazlı