Ne zaman bir kadın yazsam
Geceden çıkar gibi gelir
Gözleri fişlenmiş bir mavzer
Saçları intihar rengi alev kırmızı
Kaldırımda sevişir ayaküstü
Bazen sarhoş bir masa muhabettidir
Bazen de hayatın ta kendisidir

Ne zaman bir kadın yazsam
Tandır başında yanmış kirpikleri
Çocuk yaşta evlenmiş
Daha çok küçük bebekleri
Tarla işçisidir üstelik
Nasır bağlamış körpecik elleri
Ne zaman bir kadın yazsam
Yüreğinde yüzyılların kederi

Ne zaman bir kadın yazsam
Sanki işkenceden çıkmış az önce
Ağzı yüzü kan içinde
Tedirgin sabahların solgun çiçeği
Çok güzelmiş daha önceleri
Hiç ağlamazmış bal rengi gözleri
Şimdi ise gözlerinde kan
Yüzünde pişmanlığın izleri

Ne zaman bir kadın yazsam
Uzun zaman önce ölmüş gibi
Kirpikleri dökülmüş önce sonra saçları
Kim bilir ak göğsünde kaç kurşun gizli
Çok kırılmış çok incinmiş yüreği
En afilli sözler teselli eder mi
Hangi cennet siler çektiklerini
Ne zaman bir kadın yazsam
Ruhunda gizli cam kesikleri

Ne zaman bir kadın yazsam
Çok güzel kokar memleket gibi
Saçları örülmüş kına rengi kırmızı
Baharlar yeşerttir avuçlarında
Gözleri güneşten ıhtişamlı
Elleri yağan kardan daha ak
Ne olur güzelliğini hep böyle masum bırak
Ne zaman bir kadın yazsam
Dağ ceylanı gibi nazlı akarsu gibi berrak

Ne zaman bir kadın yazsam
İçimde koca bir burukluk
Titrerim yazdığım her mısrada
Korkuyla açılan gözlerini düşünürüm
Ve kan içinde kalmış üstelik kimsesiz
Bir kadın vurulur düşlerinden
Bir kadın tutuşur yüreğinden
Ne zaman bir kadın yazsam
Utanırım erkekliğimden

BEŞİR ÇİTAK