Ah evet, kesinlikle öyle...
Dilerim, lacivertin tonları eksilmesin hiç göğümüzden, umut penceremizden...

Ben çok teşekkür ederim, Şair.
Saygılarımla.

Ne güzel ifade etmişsiniz, gerçekten de o geceler ki, tüm sırların ve düşlerin en ıssız ana vatanı... Gecenin ardına takılmayan bir duygusallık, bir hüzün ya da bir iç çekiş olabilir mi sahiden? Göğe bakıp o uçsuzlukta, sanki rengin koynuna girmiş kelimeler değil midir kalemimizden beyaz bir sayfaya süzülen? Sessiz ve olabildiğince içten... Neden der gibi durağanlaştığın tüm anların üstüne örtülü lacivertin tonları, ısıtır mı bilmem yürekleri? Gecenin ardına uzanabilmek için belki de, o rengin koylarından Nessi Gomes'in Novo Amanhecer parçasının sözlerinde dediği gibi, görmek için uyanmak ve yeni bir sabah için umudu getirmek gerek değil mi, sahiden?

Beğeni ve yorumunuz için çok teşekkür ediyorum. Yorumunuzdan yola çıkıp ben de bunları bırakıyorum buraya...

Saygılarımı sunuyorum.

Çok teşekkür ediyorum üstadım, beğeniniz ve güzel yorumunuz için... Dediğiniz gibi, gerçekten de bu rengin mevsime, geceye göre kim bilir kaç tonu vardır da, ipucu olup bekler bir gecenin koynunda...

Saygılarımı sunuyorum üstadım. Var olun...

Görmek için baktığın zaman, renklerin can alıcı derinliğine düşecek düşüncelerin... Ve hayatın anlamını o renklerin içinde bulacaksındır kim bilir? Bir düz çizgiye iliştirilmiş sapalıklar vardır yol boyu... Ve yürümek zordur düz bir hayat çizgisinde, sapalara düşmeden...

Hisseden, yorumlarını esirgemeyen yüreğinize sağlık... Zaten, dokunmak kadar tesiri olmasaydı şiirlerin, hislere uzanabilir miydi kelimeler?
Var olun...
Saygılarımı sunuyorum...