Bu gece bütün sokaklarını kentimin
Gökyüzünde ateşler sesler çınlatır kulaklarımı
Bir karanlık adam bağırıyor gözlerimin kaldırımlarında
Ve üşüyor içerimde yağmurlar

Bu şehrin bütün penceresiz odaları
Hançer hançer
Hep o şarkı dağlıyor göğsümü
Atıyorum gözlerimi sokaklara salkım saçak
Ve dayanıp yıkık bir duvarın kenarına
Bulutları ateşliyorum
Kırbaç kırbaç şaklıyor yüzümde
Karanlık bir gelecek
Daha kimlerden medet umuyorum

... Ve bu gece ölecek
Beklediğim gelecek
Zorluyor ellerim seherin mavi kapılarını
Şimdi sana yazıyorum sabahın beşinde
Hani umutlar gönderecektim
Masmavi zarflar içinde, sana hani ?
Sırıl sıklam sokaklar yağmurlarımdan
Bir bir sönüyor ışıklar bak
Karanlığından adamın

Sesler, ateşler sokaklarda
Dönüyor dönüyor... başım gibi, dünya gibi
Karanlık karanlık esiyor rüzgar
Bir palyaçoya benziyorum bu akşam
Koskoca bir kahır gibi yığılıyorum, neredeyim
Hakkımı arıyorum diye
Kocaman bir küfür gibi bakıyordu
Bu gün o taş devrinden gelen suratlar !
Sana benzer birini arıyorum
Lakin yok, etrafımı sarmış dikenler
Ve de hep aynı şarkıyı çalıyor şu adamlar

İşte !
Yıldızlar ateş saçıyor
Bu şehirde
Ateşler akıyor gözlerimden artık !
Bu şehir bu gece düşecek
Karanlıklara
Aydınlık yarınlara
Bir daha bir daha !!!
*

Günay Koçak

29 / 5 / 2023