bazen tam uçurumun kenarında hissedersiniz kendinizi,
aşağıya bakarsınız
ve manzara öyle güzel görünür ki size.
kurtuluş orda zannedersiniz...

karar veremezsiniz,
atlasam mı, geri mi çekilsem...!?

aklınızdan, geçmişiniz geçmemişiniz
ve asla geçmiş olmayacak anılarınız geçer.

sonra birşey, ya da birileri gelir aklınıza,
anlamsız bir şekilde,
hiç alakası yokken
tebessüm gelir yerleşir titrek ve ağlamaya
hazır dudaklarınıza...

o an adımlarınız geri geri gider,
az önce atlamaya niyetlendiğiniz uçurumdan düşmeye korkar
sağlam bir yere basmak için kendinizi geri çekersiniz.

umut tohumları yeşermiştir içinizde
ama siz farkında olmazsınız bazen.

işte böyle bir anı yaşadım az önce,
ve birden ne kadar harika bir gün dedim
kendime.

dışarda mis gibi yağmur,
radyoda "yağmur vururken cama,
özleyen kollarıma usulca sokul yeter" çalıyor