ölümcül bir şarkının nameleri gibi
kurumuş bir ağacın g-özyaşlarından
yaprak yaprak döküldün
omuzlarıma


ayazda açan solgun bir zambaktım
uzandım kırılgan mevsimler gibi
yoluna


gecesini kaybeden yıldız misali
doğmadım doğamadım kalbinden
ey yâr


kırıldı ruhumun dalları
geceyi çektin içine -sustun
geceyi çektim içime -sustum
uyandı hiçliğin şebi yeldâ’sı
pul pul saçıldı yüzüme
yalnızlık


sonsuzluğa
çekildi sevdanın ayak izleri
olmadı olamadı yâr


senden sonra geriye
ne kaldı


kalbime
sığmayan binbir feveran
ölüme uyanan sızılı iç çekiş
boğazıma takılan içli bir hıçkırık
boynuma dolanan hüzün zinciri
gibisin yâr


gecenin şafağı
gündüzün akşamı kadar
efsunlusun aşk


sırrına ermek ne mümkün
artık yol bilmez iz sürmez bu akıl
dövüne dövüne uğuna uğuna uğunup
dağıldım yâr


gel topla
küllerimi obruk ağızlı
sancılardan


gel kurtar
emrine âmâde bu gönül
temaşaya dalan kırkayak
gecelerinden



söz bitti ömür tükendi
ç a r e s i z i m


dilde inanmıyor artık k a l b i m e...





ayşe uçar
11.05.2023